آرتریت پسوریازیس (Psoriatic arthritis)

آرتریت پسوریازیس یکی از انواع آرتریت است که برخی افراد مبتلا به پسوریازیس را درگیر می کند. این بیماری به صورت پلاک های قرمز رنگ روی پوست بروز می کند که روی آن ها پوسته های فلس مانند تشکیل می شود. بیشتر افراد قبل از اینکه مبتلا به آرتریت پسوریازیس شوند، دچار پسوریازیس می شوند. اما گاهی اوقات مشکلات مفاصل پیش از ضایعات پوستی ظهور پیدا می کند.
درد مفاصل، خشکی و تورم از جمله اصلی ترین نشانه های آرتریت پسوریازیس است. این عوارض می تواند هر قسمتی از بدن از جمله سر انگشتان و ستون فقرات را درگیر کند. همچنین می تواند درجاتی از متوسط تا شدید داشته باشد. در هر دو مورد پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس ممکن است بیماری بعد از دوره درمان دوباره عود کند.

دلایل:

آرتریت پسوریازیس زمانی بروز می کند که سیستم ایمنی بدن به بافت ها و سلول های سالم حمله می کند. پاسخ ناهنجار ایمنی بدن موجب التهاب مفاصل و تولید بیش از اندازه سلول های پوستی می شود.
اینکه چرا سیستم ایمنی بدن به بافت های سالم حمله می کند هنوز کاملا مشخص نیست، اما به نظر می رسد احتمالا هر دو عامل ژنتیک و محیط نقش مهمی ایفا کنند. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری در خانواده خود سابقه ابتلا به آرتریت پسوریازیس یا پسوریازیس را دارند. محققان نشانگرهای ژنتیکی مشخصی را یافته اند که به نظر می رسد با آرتریت پسوریازیس در ارتباط باشد.
ضربه فیزیکی یا عاملی در محیط، مانند عفونت ویروسی یا باکتریایی، ممکن است موجب بروز آرتریت پسوریازیس در افراد دارای زمینه وراثتی شود.
 

عوامل خطر ساز

بسیاری از عوامل می تواند خطر ابتلا به آرتریت پسوریازیس را افزایش دهد، از قبیل:
  • پسوریازیس: ابتلا به پسوریازیس بزرگترین عامل خطر ابتلا به آرتریت پسوریازیس است. افرادی که در ناخن هایشان ضایعات پسوریازیس دارند نیز در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
  • سابقه خانوادگی: بیشتر اوقات یکی از والدین یا خواهر و برادر افراد مبتلا به آرتریت پسوریازیس، دچار این بیماری بوده اند.
  • سن: گرچه این بیماری در تمام سنین امکان بروز دارد اما اغلب بین 30 تا 50 سالگی رخ می دهد.

عوارض

درصد کمی از افراد مبتلا به آرتریت پسوریازیس، دچار آرتریت موتیلان می شوند. آرتریت موتیلان نوع شدید و دردناک از این بیماری است که توان حرکت را از فرد می گیرد. با گذشت زمان آرتریت موتیلان استخوان های ظریف دست، خصوصا انگشتان را نابود می کند و منجر به بدشکلی دائم و ناتوانی حرکتی می شود.
افراد مبتلا به آرتریت پسوریازیس گاهی دچار مشکلات چشمی می شوند، مشکلاتی از قبیل چشم صورتی (ورم ملتحمه) یا یووئیت که موجب درد، قرمزی چشم و تاری دید می گردد. همچنین این افراد در معرض خطر بالای بیماری های قلبی عروقی قرار دارند.

مراقبت:

درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، بنابراین مداوا روی کنترل التهاب مفاصل آسیب دیده و جلوگیری از درد مفاصل و ناتوانی حرکتی متمرکز می شود.
 

دارو ها

دارو های مصرفی برای این بیماری شامل موارد زیر هستند:
  • NSAID ها: داروهای ضد التهابی غیر استروییدی می توانند درد و التهاب را کاهش دهند. NSAID های بدون نسخه شامل ایبوپروفن و سدیم ناپروکسن می شوند. NSAID های قوی تر را باید با نسخه پزشک دریافت نمود. از جمله عوارض جانبی این داروها می توان به سوزش معده، مشکلات قلبی و صدمات کلیه و کبد اشاره نمود.
  • داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD): این داروها سرعت پیشرفت بیماری را کاهش داده و مفاصل و دیگر بافت ها را از آسیب دائمی دور نگه می دارند. DMARD هایی که متداولا استفاده می شوند متوترکسات، لفلونومید و سولفاسالازین هستند. عوارض جانبی این داروها زیادند اما بیشتر ممکن است آسیب های کبدی، سرکوب مغز استخوان و عفونت شدید ریوی را منجر شوند.
  • سرکوب کننده های دستگاه ایمنی: این داروها برای مهار کردن سیستم ایمنی به کار می روند، که در آرتریت پسوریازیس از کنترل خارج می شود. به عنوان مثال داروهایی مانند آزاتیوپرین و سیکلوسپورین. این دارو ها احتمال عفونت را بالا می برند.
  • مهار کننده های TNF آلفا: عامل نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-alpha) ماده ای است التهابی که توسط بدن تولید می شود. مهار کننده های TNF آلفا می توانند به کاهش درد، سفتی صبحگاهی عضلات، تورم مفاصل و حساسیت آن ها به لمس کمک زیادی کنند. داروهایی مانند اتانرسپت، اینفلیکسی ماب، آدالیموماب، گلیموماب و سرتولیزوماب از این گروهند. عوارض جانبی احتمالی حالت تهوع، اسهال، ریزش مو و افزایش احتمال عفونت های جدی را شامل می شود.
  • دارو های جدید: برخی از داروهای جدید برای پسوریازیس پلاک موجب کاهش علائم و نشانه های آرتریت پسوریازیس نیز می شود. دارو هایی مانند اپرمیلاست، اوستکناماب و سکییوکروماب.
 

اعمال جراحی و دیگر روش های درمانی

تزریق استروئید: این روش درمانی موجب کاهش سریع التهابات می گردد و گاهی به صورت تزریق به مفصل آسیب دیده انجام می شود.
عمل جراحی تعویض مفصل: مفاصلی که به طور جدی درگیر آرتریت پسوریازیس شده اند با پروتزهای مصنوعی فلزی یا پلاستیکی جابجا می شوند.

شناخت بیماری آرتریت پسوریازیس و علائم آن به بیمار کمک می کند راحت تر با بیماری کنار آمده و آن را کنترل کند. در این میان رعایت برخی اصول و در پیش گرفتن برخی روش ها به مدیریت درمان کمک می کند. برای اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید:
کنار آمدن با آرتریت پسوریازیس، چگونه از علائم پیشگیری کنیم؟
 

علائم:

هم آرتریت پسوریازیس و هم پسوریازیس از جمله بیماری های مزمن هستند که با گذشت زمان می توانند وخیم تر شوند، اما ممکن است در بعضی دوره های زمانی متناوبا این عوارض بدتر شده یا پس از وخامت رو به بهبودی گذارند.
ممکن است مشکلات مفصلی روی یک طرف یا روی هر دو طرف بدن تاثیر گذار باشد. علائم و نشانه های آرتریت پسوریازیس اغلب با آرتریت روماتوئید شباهت دارد. هر دو موجب می شوند مفاصل دچار درد و تورم شده و به هنگام لمس گرم باشند.
با این وجود، احتمال ابتلا به موارد زیر در آرتریت پسوریازیس بیشتر است:
  • تورم انگشتان دست و پا: آرتریت پسوریازیس موجب میشود انگشتان دست و پا دردناک شده و مانند سوسیس متورم شوند. حتی ممکن است پیش از ابتلا به مشکلات جدی مفاصل، فرد دچار تورم و بدشکلی دست و پا گردد.
  • پا درد: ممکن است این بیماری در نقطه اتصال رباط ها و تاندون ها به استخوان ایجاد درد نماید، به ویژه درناحیه پشت پاشنه (التهاب تاندون آشیل) یا کف پا (التهاب پلانتار)
  • کمر درد: در برخی افراد در اثر این بیماری وضعیتی به نام اسپوندیلیت ایجاد می شود. این عارضه بیشتر سبب التهاب مفاصل بین استخوان های مهره در ستون فقرات و همچنین مفاصل بین لگن خاصره و ستون فقرات می گردد(ساکروئیلئیت).

چه وقت باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مبتلا به پسوریازیس هستید و دچار درد مفاصل شده اید، حتما با پزشک مشورت نمایید. آرتریت پسوریازیس اگر درمان نشده رها شود می تواند بسیار مخرب باشد.