گوش شناگران (Swimmer's ear)
عارضه گوش شناگران یا «اوتیت اکسترن» یا «اوتیت حاد خارجی» هنگامی رخ می‌دهد که آب درون مجرای گوش به دام می‌افتد. این عارضه باعث می‌شود که لاله گوش و مجرای خارجی گوش ملتهب، عفونی یا دچار تحریک شوند. افرادی که به‌طور مستمر در آب می‌مانند، گوش و مجرای خارجی‌شان در تماس مستقیم با محیط و آلودگی‌های قارچی یا میکروبی داخل آب قرار می‌گیرد و به خارش، التهاب و درد که از نشانه‌های شایع عفونت‌های قارچی و میکروبی هستند مبتلا می شوند.
دفاع طبیعی مجرای گوش به دلایل زیر است:
دفاع طبیعی گوش
کانال گوش دارای یک دفاع طبیعی است که آن را تمیز نگه می دارد و از عفونت جلوگیری می کند.دفاع طبیعی مجرای گوش به دلایل زیر است:
- غددی که ماده مومی گوش (سرومن) را ترشح می کنند. این ترشحات به صورت پوششی نازک و ضدآب در پوست داخل گوش هستند. سرومن کمی اسیدی است که رشد باکتری ها را تضعیف می کند. سرومن گردوغبار، سلول های مرده پوست و دیگر مواد زاید را جمع کرده و آنها را از گوش خارج می کند.
- شیب کانال گوش : از گوش میانی تا گوش خارجی شیب کمی وجود دارد که این شیب کمک می کند تا آب از گوش شما بیرون برود.
عفونت کردن گوش
شرایطی که موجب افزایش رشد باکتری ها در گوش خارجی می گردند، عبارتند از:- افزایش رطوبت گوش: تعریق زیاد، هوای مرطوب و یا باقی ماندن آب در گوش بعد از شنا یا استحمام می تواند محیط مطلوبی را برای رشد باکتری ها بوجود آورد.
- خراشیدگی کانال گوش: تمیز کردن گوش با گوش پاک کن، خاراندن گوش توسط انگشت و یا قرار دادن هدفون و یا سمعک می تواند باعث پارگی پوشش کانال گوش و رشد باکتری ها در آنجا گردد.
- واکنش های حساسیتی: مواد مورد استفاده برای مو و یا زیورآلات گوش می توانند باعث آلرژی و مشکلات پوستی گردند که احتمال عفونت گوش را افزایش می دهند.
- دچار شدن به عوارض درون مجرای گوش مانند اگزما یا سبوره.
عوامل خطر
- شنا کردن
- شناکردن در آبی که باکتری زیادی دارد مثل آب های آزاد.
- باریک بودن کانال گوش، مثلا در کودکان که آب بیشتر در گوش گیر می کند.
- تمیز کردن شدید گوش توسط گوش پاک کن و یا دیگر اشیا
- استفاده از وسایلی مانند هدفون و یا سمعک
- حساسیت پوستی نسبت به زیورآلات، اسپری مو و یا رنگ مو
تشخیص:
پزشک از شما علائم را می پرسد و با اتواسکوپ کانال و پرده گوش را می بیند و بیماری را تشخیص می دهد.
دلایل:
علت این بیماری عفونتی است که معمولا توسط باکتری موجود در آب و خاک بروز می کند. عفونت در اثر قارچ و یا ویروس کمتر شایع می باشد.
مراقبت:
- پزشک از دستگاه مکش برای تمیز کردن ترشحات و چرک گوش استفاده می کند.
- در بیشتر موارد، پزشک قطره گوش را تجویز می کند. تمیز کردن کانال گوش خارجی مهم است تا قطره گوش به مناطق عفونت کرده راه یابد.
- همچنین داروهای مسکن را برای کاهش درد گوش تجویز می کند.
- قطره های گوش از ترکیبات مختلفی ساخته شده اند و بستگی به نوع و شدت عفونت دارد. از جمله این قطره ها عبارتند از:
- محلول اسیدی: برای بازگرداندن محیط طبیعی ضدباکتری گوش
- استروئید: برای کاهش التهاب
- آنتی بیوتیک: برای مبارزه با باکتری ها
- داروهای ضدقارچ : برای مبارزه با عفونت هایی که توسط قارچ بوجود آمده اند.
قطره گوش
نکات لازم هنگام ریختن قطره گوش- برای کاهش ناراحتی و درد ناشی از ریختن قطره سرد، بطری قطره را چند دقیقه در دستانتان نگه دارید تا دمای قطره نزدیک به دمای بدنتان گردد.
- به یک طرف بدنتان دراز بکشید و گوش عفونت کرده را بالا قرار دهید تا قطره به طور کامل وارد کانال گوش گردد.
- برای ریختن قطره در گوش، از کسی کمک بخواهید.
- اگر کانال گوش توسط التهاب و ورم و یا ترشحات مسدود شده باشد، پزشک با پنبه، گوش را تخلیه و دارو را به کانال گوش می رساند.
- اگر با قطره ها، عفونت گوش از بین نرفت، پزشک داروی خوراکی آنتی بیوتیک را تجویز می کند.
کمک به درمان
- شنا و غواصی نکنید.
- زمانی که درد و یا ترشحات از بین نرفته اند، از گوش بند، هدفون و یا سمعک استفاده نکنید.
- در حمام، از وارد شدن آب به کانال گوش جلوگیری کنید.
- در حمام، از توپ پنبه ای آغشته به وازلین برای جلوگیری از ورود آب به گوش استفاده کنید.
پیشگیری
- خشک نگه داشتن گوش: تنها قسمت خارجی گوش را به آرامی با یک حوله نرم خشک کنید. سر خود را برای تخلیه آب کج کنید. از سشوار نیز می توانید استفاده کنید، ولی سشوار را در کمترین قدرت و دور از گوش خود قرار دهید.
- درمان های پیشگیرنده خانگی: اگر از پاره نبودن پرده گوش خود اطمینان دارید، می توانید قبل از شنا کردن از قطره های پیشگیری استفاده کنید. ترکیبی از یک واحد سرکه سفید با یک واحد الکل می تواند از رشد باکتر ی و قارچ پیشگیری کرده و به خشک ماندن گوش کمک کند. حدود یک قاشق چایخوری (5 میلی لیتر) از این محلول را در هر گوش بریزید و اجازه بدهید بیرون بیاید. در داروخانه ها دارو های بدون نسخه ای با همین کارکرد وجود دارند.
- در مکان های مطمئن و تمیز شنا کنید.
- اشیاء خارجی را وارد گوشتان نکنید. از خاراندن و یا بیرون آوردن جرم گوش با استفاده از گوش پاک کن، و یا سنجاق خودداری کنید.
- از مواد محرک گوش دوری کنید. هنگامی که از اسپری مو و یا رنگ مو استفاده می کنید، پنبه داخل گوش خود بگذارید.
- بعد از عفونت گوش و یا جراحی گوش، توصیه های پزشک را به کار بندید.
علائم:
علائم خفیف
- خارش کانال گوش
- قرمزی خفیف داخل گوش
- با دست زدن به لاله گوش و یا فشار دادن برآمدگی گوش، درد خفیفی ایجاد می شود.
- مایع شفاف و بدون بویی از گوش بیرون می آید.
علائم متوسط
- خارش شدیدتر گوش
- افزایش درد
- قرمزی بیش از حد گوش
- خروج بیش از حد مایع از گوش
- خروج چرک از گوش
- احساس پربودن گوش و مسدود بودن کانال گوش
- کاهش شنوایی
علائم شدید
- درد شدید که ممکن است به طرف صورت، گردن و یک طرف سر گسترش یابد.
- مسدود شدن کامل کانال گوش
- قرمزی و یا ورم گوش خارجی
- ورم گره های لنفاوی گردن
- تب
عوارض
- کاهش موقتی شنوایی
- عفونت طولانی مدت (اوتیت خارجی مزمن)
- عفونت بافت عمیق (سلولیتیس)
- تخریب استخوان و غضروف (نکروز عفونت گوش خارجی) : عفونت گوش خارجی می تواند باعث التهاب و تخریب پوست و غضروف گوش خارجی و استخوان پایین جمجمه گردد. افراد دیابتی و یا افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف (مثل بیماران ایدزی) نیز دچار این مشکلات می گردند.
- عفونت های گسترده : اگر گوش شناور پیشرفت کند و تبدیل به نکروز التهاب گوش خارجی گردد، عفونت ممکن است به مغز و یا اعصاب مجاور گسترش یابد و زندگی فرد را تهدید کند.