پلی میوزیت (polymyositis)

پلی میوزیت یک بیماری غیر شایع التهابی است که موجب ضعف عضلانی در هر دو طرف بدن می شود. این بیماری می تواند بالا رفتن از پله ها، بلند شدن از حالت نشسته، بلند کردن اجسام یا رساندن دست به بالاتر از سر را برای بیمار سخت و دشوار نماید.
پلی میوزیت بیشتر، افراد را در دهه 30، 40 یا 50 عمرشان مبتلا می کند و در سیاه پوستان و بانوان بیش از سفید پوست ها و مردان احتمال وقوع دارد. علائم و نشانه های این بیماری معمولا در طول هفته ها یا ماه ها به تدریج پیشرفت می کند.

تشخیص:


 

دلایل:

علت این بیماری هنوز بدرستی شناخته نشده است. اما بین پلی میوزیت و بیماریهای خودایمنی اشتراکات زیادی مشاهده شده است؛ بیماریهایی که در آنها سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت های خودش حمله می کند.
 

مراقبت:

با اینکه درمانی برای پلی میوزیت وجود ندارد اما درمان های موجود قدرت ماهیچه و عملکرد آن ها را بهبود می بخشند. هر چه درمان زود تر شروع شود نتیجه آن بهتر خواهد بود و عوارض ناشی از بیماری کمتر است.
با وجود بیماری های همزمان، یک روش درمانی منحصر به فرد جوابگو نیست، بلکه پزشک شما با توجه به نشانه ها و پاسخگویی آن ها به درمان بهترین راه حل را ارائه می کند.

دارو ها

رایج ترین دارو های پلی میوزیت به قرار زیرند:
  • کورتیکواستروئیدها: دارو هایی مثل پردنیزون در کنترل علائم بیماری بسیارموثرند. اما استفاده طولانی مدت از این داروها عوارض جانبی شدید و متنوعی را در بر خواهد داشت. به همین دلیل پزشک تدریجا دوز مصرفی را کم می کند.
  • داروهای گیرنده کورتیکو استروئید (Corticosteroid-sparing agents): وقتی این داروها به همراه کورتیکو استروئید مصرف می شوند می توانند عوارض جانبی آن را کاهش دهند. دو داروی رایج در پلی میوزیت آزاتیوپرین و متوترکسات هستند.
  • ریتوکسیمب: اگر درمان های اولیه برای کنترل نشانه های پلی میوزیت پاسخگو نباشد، از ریتوکسیمب استفاده می شود. این دارو در درمان آرتریت روماتوئید کاربرد دارد.

درمان های دیگر

بسته به شدت نشانه های بیماری، پزشک درمان های دیگری را نیز پیشنهاد می نماید:
  • فیزیوتراپی: فیزتوتراپیست ورزش هایی را به بیمار آموزش می دهد که قدرت و انعطاف فرد را بهبود بخشیده و فعالیت های او را روی سطح مناسبی حفظ کند.
  • گفتار درمانی: اگر فرد دچار ضعف عضلات بلع شده باشد، می تواند با گفتار درمانی بیاموزد چگونه این تغییرات را در خود جبران نماید.
  • برآورد رژیمی: پس از گذشت مدت زمانی جویدن و بلع مشکل تر خواهد شد. یک متخصص تغذیه خبره می تواند به فرد آموزش دهد چگونه غذا هایی تهیه کند که خوردن آن ها آسان تر باشند.

اعمال جراحی و دیگر اعمال


ایمونوگلوبین وریدی (IVIg) یک محصول خونی خالص است که حاوی آنتی بادی (پادتن) های سالم از هزاران اهدا کننده خون است. با تزریق این محصول خونی در رگ، آنتی بادی های سالم می توانند راه آنتی بادی های آسیب دیده را که در بیماری پلی میوزیت به عضلات حمله ور می شوند، مسدود کنند. روش درمانی IVIg گران است و برای ادامه اثر آن می بایست چندین بار تکرار شود.

علائم:

ضعف عضلانی ناشی از پلی میوزیت، عضلات نزدیک به تنه را درگیر می کند مانند عضلات باسن، ران، شانه، بازو و گردن. این ضعف هر دو طرف بدن را در بر می گیرد و به تدریج رو به وخامت می گذارد.
دلیل اصلی پلی میوزیت شناخته نشده است اما اشتراکات فراوانی با اختلالات دستگاه ایمنی بدن دارد که در آنها سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافتهای خودش هجوم می برد.

عوارض

عوارض محتمل این بیماری شامل موارد زیر است:
بلع مشکل: اگر بیماری ماهیچه های مری را درگیر کند، فرد در بلع غذا دچار مشکل خواهد بود (دیسفاژی). این مسئله به ترتیب کاهش وزن و سوء تغذیه را به همراه خواهد داشت.
پنومونی آسپیراسیون: مشکل بلع موجب می شود غذا یا مایعات به همراه بزاق دهان وارد شش ها شوند (آسپیراسیون)، این مسئله موجب پنومونی یا ذات الریه خواهد شد.
مشکلات تنفسی: اگر این بیماری عضلات قفسه سینه را درگیر کند، ممکن است فرد دچار مشکلات تنفسی از قبیل تنگی نفس یا در وضعیت شدیدتر، نارسایی تنفسی شود.
رسوب کلسیم: وقتی زمان زیادی از ابتلای فرد به این بیماری می گذرد، ممکن است در عضلات، پوست و بافت های همبند رسوب کلسیم رخ دهد (کلسینوز).

بیماری های وابسته

گرچه نمی توان این بیماری ها را عوارض نامید، اما پلی میوزیت اغلب با بیماری های دیگری همراه می شود که عوارض بیشتری ایجاد می کنند یا با علائم پلی میوزیت ترکیب می شوند. این بیماری های همزمان به قرار زیرند:
  • پدیده رینود: در این بیماری انگشتان دست و پا، گونه ها، بینی و گوش ها در معرض هوای سرد رنگ پریده می شوند.
  • بیماری های دیگر بافت همبند: دیگر بیماری ها مثل لوپوس، آرتریت روماتویید، اسکلرودرمی و سندرم شوگرن می توانند همزمان با پلی میوزیت بروز کنند.
  • بیماری های قلبی عروقی: ممکن است در اثر این بیماری دیواره های عضلانی قلب ملتهب شوند (میوکاردیت)، در تعداد کمی از افراد مبتلا به پلی میوزیت ممکن است نارسایی احتقانی قلب و آریتمی قلبی نیز به وجود آید.
  • بیماری های ریوی: ممکن است به همراه پلی میوزیت بیماری های بینابینی ریه نیز بروز کنند. این بیماری ها دسته ای از اختلالات هستند که موجب زخم شدن بافت ریه می شوند (فیبروز) و آن را سفت و غیر قابل انعطاف می کنند. سرفه های خشک و تنگی نفس از جمله علائم و نشانه های این بیماری است.