اطلاعات بيماري

• اخذ شرح حال از بیمار که خیلی کمک کننده است.
• انجام آزمایش و کشت ادرار
• تست یورودینامیک یا همان نوار مثانه که در مورد حجم مثانه، قابلیت انقباضی آن و فشارهای داخل مثانه و مجرای ادرار کمک زیادی می کند.
• سیستوسکوپی که با آن می توان به دقت مثانه و مجرا و ضایعات احتمالی در داخل آن مثل سنگ و تومور را تشخیص داد.

عوامل خطر

• اختلالات عصبی مثل بیماری پارکینسون، سکته مغزی و مالتیپل اسکلروزیس (ام.اس).
• دریافت مایعات زیاد، عملکرد ضعیف کلیه ها یا دیابت.
• داروهای ادرار آور یا داروهایی که لازم است با آب فراوان میل شوند نیز ممکن است حجم ادرار را زیاد کنند.
• عفونت های حاد دستگاه ادراری که می تواند علائمی مشابه مثانه بیش فعال ایجاد کند.
• اختلالات مثانه مثل تومورها یا سنگ های مثانه
• عواملی که مانع خروج ادرار می شوند مثل بزرگ شدن پروستات، یبوست یا جراحی های قبلی که برای درمان دیگر اشکال بی اختیاری صورت گرفته است.
• استفاده از مواد غذایی که غنی از تحریک‌کننده‌های مثانه باشند (مانند کافئین، الکل و غذاهای بسیار تند) می‌توانند علائم بعضی افراد را افزایش دهند.
• افزایش سن و کاهش عملکرد شناختی که ممکن است تشخیص سیگنال های مغزی را برای مثانه سخت کند.
• سختی در راه رفتن و عدم توانایی در رساندن خود به دستشویی که می تواند منجر به نیاز شدید به تخلیه مثانه شود.
• تخلیه ناقص مثانه که منجر به علائمی مشابه مثانه بیش فعال می گردد چرا که فضای کمی برای ذخیره ادرار باقی مانده.
• یبوست

تغییرات سبک زندگی و دارودرمانی

• محدود کردن مواد غذایی تحریک کننده مثانه: بعضی افراد با کاهش مصرف غذاها و نوشیدنی‌های تحریک کننده مثانه علائم خود را کاهش می‌دهند. شایع‌ترین این مواد غذایی عبارتند از کافئین، چایی، الکل، سودا، دیگر نوشیدنی‌های گازدار، مرکبات و غذاهای پرادویه. شما می‌توانید در مرحله اول تمامی این مواد غذایی را از رژیم غذایی روزانه خود حذف و سپس، یکی یکی آنها را اضافه کنید. زمانی که متوجه شدید کدام یک از آنها علائم شما را بدتر می‌کنند، آنها را حذف کنید.
• خاطرات نویسی مثانه: به مدت چند روز تعداد دفعاتی را که مجبورید به توالت بروید، یادداشت کنید، چون این کار به شما و پزشکتان کمک می‌کند علائم شما را بهتر درک کنند. این بازنویسی ممکن است الگوی خاص علائم شما را مشخص کند. به‌طور مثال، آیا علائم شما پس از مصرف غذاهای تند و پر ادویه بدتر می‌شوند؟ آیا زمانی که به اندازه کافی مایعات ننوشیده‌اید، این علائم بدتر می‌شوند؟
• دو بار ادرار کردن: این روش ممکن است به بعضی افراد کمک کند تا مثانه خود را به‌طور کامل تخلیه کنند. پس از ادرار کردن، برای چند ثانیه منتظر بمانید و سپس تلاش کرده تا دوباره مثانه خود را تخلیه کنید.
• ادرار کردن زمان بندی شده و بازآموزی مثانه: بازآموزی مثانه به معنای آموزش به خود برای تاخیر انداختن رفتن به دستشویی است. ابتدا با تاخیرهای کوچک شروع کنید؛ مثلا وقتی احساس کردید بایید به دستشویی بروید 30 دقیقه صبر کنید و سپس به تدریج روی خود کار کنید و سعی کنید هر 3 تا 4 ساعت یک بار به دستشویی بروید. تربیت مثانه فقط زمانی ممکن است که قادر باشید عضلات کف لگن را سفت و منقبض کنید.
• ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن: تقویت عضلات کف لگن به شما کمک می کند انقباضات غیرارادی مثانه را متوقف کنید. پزشک یا فیزیوتراپ به شما کمک می کند روش انجام صحیح این ورزش ها را بیاموزید.
• وزن متعادل: کم کردن وزن اضافه نیز یکی از راه های کاهش علائم است. کم کردن وزن در بی اختیاری ادراری استرسی نیز بسیار کمک کننده است.
• پدهای جاذب: استفاده از پدهای جاذب یا زیرپوش، به شما اطمینان خواهد داد که اتفاقات غیرمنتظره که ممکن است باعث خجالت شما شود نمی افتد. در نتیجه از شرکت در اجتماع خود را منع نخواهید کرد.

ورزش‌های تلنگر سریع

دارودرمانی