دارو

توضیحات:

کافئين يک متيل گزانتين است و همانند تئوفيلين آنزيم فسفودي استراز را مهار ميکند و يک اثر آنتاگونيستي نسبت به گيرنده هاي مرکزي آدنوزين دارد و يک محرک سيستم عصبي مرکزي مي باشد مخصوصاً در مورد مراکز بالاتر و مي تواند باعث ايجاد حالت بيداري و افزايش فعاليت ذهني شود. هم چنين مي تواند باعث تحريک مرکز تنفسي شود و سرعت وعمق تنفس را زياد مي کند. خصوصيات گشادکنندگي برونش اين مورد نسبت به تئوفيلين ضعيف تر است. کافئين باعث تسهيل عملکرد عضلاني و افزايش کار کلي قابل انجام توسط يک عضله مي شود. عملکرد ديورتيک کافئين کمتر از تئوفيلين است. از کافئين خوراکي با دوز معمول 50 تا 100 ميلي گرم جهت تحريک ملايم سيستم عصبي مرکزي استفاده مي شود اگر چه دوزهاي بيشتر تا حد 200 ميلي گرم نيز ممکن است استفاده شوند اما از دوز کلي يک گرم در روز نبايد تجاوز کرد. کافئين در فراورده هاي خوراکي ضد درد همراه با آسپرين، پاراستامول و کدئين در دوزهاي 15 تا 65 ميلي گرم موجود مي باشد اما فوايد باليني آن مورد بحث است. مدتي است که همراه با ارگوتامين در درمان ميگرن با دوز 100 ميلي گرم داده مي شود و سيترات کافئين نيز مصرف مشابهي دارد. از کافئين همچنين در درمان کوتاه مدت آپنه نوزادان زودرس استفاده مي شود. دوز آغازين سيترات کافئين mg/kg20 (معادل با mg/kg10 کافئين) مي باشد که با يک دوز نگهدارنده سيترات کافئين به ميزان mg/kg 5 روزانه دنبال مي شود. اين دوزها هم به صورت خوراکي هم به طريق انفوزيون وريدي تجويز ميشوند. در نوزاداني که قبلاً تحت درمان با تئوفيلين قرار گرفته اند همچنين در مورد آنهايي که مادرشان قبل از زايمان کافئين مصرف کرده اند مي بايست غلظتهاي سرمي کافئين قبل از شروع درمان اندازه گيري شوند چرا که در اطفال تئوفيلين به کافئين متابوليزه مي شود. مسموميت هاي شديدي با غلظت هاي سرمي بيشتر از50ميکروگرم در ميلي ليتر ديده شده است. کافئين به همراه بنزوات سديم و به همراه ساليسيلات سديم به سهولت در آب حل مي شوند و جهت تجويز تزريقي کافئين مورد استفاده هستند. در گذشته در چنين مواردي از کافئين به همراه يديدسديم استفاده مي شد (يدوکافئين). نوشيدني هاي قهوه، چاي و کولا دوزهاي فعال کافئين را فراهم مي کنند.

عارضه‌های جانبی:

همانند آنچه در مورد تئوفيلين گفته شد. مصرف طولاني مدت کافئين ممکن است منجر به مقاومت نسبت به بعضي فعاليتهاي دارويي آن شود و بعضي علايم ترک شامل بيقراري و خستگي و سردرد ممکن است در قطع مصرف ناگهاني آن مشاهده مي شود.

منافع:

همانند تئوفيلين، کافئين تحت متابوليسم گسترده سيتوکروم ميکروزومال 450p و ايزوآنزيم C2P1A2 قرار مي گيرد و با داروهاي زيادي و موادي که کليرانس متابوليک آن را تحت تأثير قرار مي دهند، تداخل دارويي دارد.