دارو

توضیحات:

اکسي کودون، يک مشتق فنانترن و يک ضد درد مخدر است . به صورت خوراکي يا زير جلدي يا داخل وريدي براي تسکين دردهاي متوسط تا شديد مصرف مي شود.

عارضه‌های جانبی:

در کل همانند داروهاي ضد درد مخدر.

منافع:

همانند ساير ضد دردهاي مخدر.

ممنوعیت‌ها:

سازنده های انگلستان مصرف را در بیماران مبتلا به اختلال متوسط تا شدید کبدی و اختلال شدید کلیوی ممنوع دانسته اند ولی آمریکائی ها مصرف آن را به شرط کاهش دوز مصرف مجاز دانسته اند.

دوزینگ:

دوز شروع خوراکي معمول دارو براي بيماران naive مخدر در دردهاي شديد 5 ميلي گرم هر 4 تا 6 ساعت است و اگر نياز باشد بر اساس پاسخ بيمار مي تواند افزايش يابد. در بيماراني که قبلاً ضد دردهاي مخدر قوي مصرف مي کرده اند بايد دوز اوليه اکسي کدون بر اساس نياز روزانه مخدر باشد. کارخانه هاي سازنده انگليسي ميزان 10 ميلي گرم خوراکي اکسي کدون را تقريباً برابر با 20 ميلي گرم مورفين خوراکي مي دانند بيشتر بيماران به بيش از 400 ميلي گرم روزانه نياز ندارند. ترکيبات حاوي اکسي کدون هيدروکلرايد و آسپرين يا پاراستامول نيز مورد استفاده قرار مي گيرند. اکسي کدون هيدروکلرايد مي تواند به صورت خوراکي به عنوان يک داروي تنظيم کننده آزادسازي ترکيبات داروئي هر 12 ساعت مورد استفاده قرار گيرد. دوز وريدي اکسي کدون هيدروکلرايد بين 1 تا 10 ميلي گرم است که طي 1 تا 2 دقيقه داده مي شود و تکرار آن نبايد بيشتر از 4 تا 6 ساعت باشد. يک دوز 2 ميلي گرم ،دوز توصيه شده شروع انفوزيون داخل وريدي است. مصرف زير جلدي: دوز شروع 5 ميلي گرم هر 4 ساعت. انفوزيون زير جلدي با 5/7 ميلي گرم روزانه در بيماران naïve به مخدر انجام مي شود. براي انتقال فرم خوراکي به تزريقي کارخانه هاي انگليسي سازنده هر 2 ميلي گرم خوراکي اکسي کدون را تقريباً برابر با 1 ميلي گرم تزريقي آن دانسته اند. از طريق رکتال شياف 30 ميلي گرم يا 10 يا 20 ميلي گرم وجود دارد که هر 6 تا 8 ساعت تکرار مي شود.