دارو

توضیحات:

آميودارون از راه خوراكي فقط در درمان تا كي كاردي بطني گهگير و غير پايدار از نظر هموديناميكي و فيبريلاسيون بطني گهگير زماني كه ساير داروها مؤثر نمي‌باشند، مصرف مي‌شود. اين دارو از راه تزريقي جهت تخفيف و پيشگيري از آريتمي فوق بطني گهگير كه به ساير داروها پاسخ نمي‌دهد، به ويژه هنگامي كه همراه سندرم ولف پاركينسون-وايت (W-P-W) باشد، از جمله فيبريلاسيون دهليزي، فلوتر دهليزي، تاكي كاردي دهليزي نابجا و تاكي كاردي فوق بطني مصرف مي‌شود.

عارضه‌های جانبی:

اختلال در بينايي، نوروپاتي و ميوپاتي محيطي، برادي‌كاردي و اختلالات هدايتي قلب، حساسيت به نور و به ندرت تغييرات رنگ پوست، كم‌كاري تيروئيد، پركاري تيروئيد، فيبروز آلوئوليت ريوي، هپاتيت، تهوع، استفراغ، احساس طعم فلزي در دهان، لرزش، كابوس، سرگيجه، سردرد، بي‌خوابي، افزايش فشار داخل جمجمه، التهاب اپي‌ديديم، بي‌نظمي حركات عضلاني، بثورات جلدي، التهاب عروق، كاهش پلاكت خون، افزايش زمان پروترومبين، آنافيلاكسي(با تزريق سريع)، اسپاسم برونش و آپنه از عوارض جانبي دارو هستند.

نکات:

1- دوره درمان بايد كامل شود. مصرف دارو حتي در صورت احساس بهبودي بايد طبق دستور پزشك ادامه يابد. 2- طي درمان با دارو و چند ماه پس از قطع مصرف آن، از تابش مستقيم خورشيد به پوست بايد جلوگيري شود. 3- در صورت بروز مسموميت عصبي، حساسست به نور، تهوع، استفراغ و التهاب اپي‌ديديم، كاهش مقدار مصرف و در بعضي موارد، قطع مصرف دارو توصيه مي‌شود. 4- در صورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو، از مصرف آن خودداري نموده و در صورتي كه بيش از 2 يا 3 نوبت مصرف نشده، حتماً بايد با پزشك مشورت شود. از دو برابر نمودن مقدار دارو بايد اجتناب گردد.

منافع:

مصرف همزمان آميودارون با ساير داروهاي ضد آريتمي ممكن است خطر بروز تاكي آريتمي را افزايش دهد. آميودارون غلظت پلاسمايي كينيدين، پروكائين آميد و فني‌توئين را افزايش مي‌دهد. ضعف عظله قلب با مصرف همزمان هر داروي ضد آريتمي با آميودارون مشاهده مي‌شود. اثر انعقادي وارفارين در صورت مصرف همزمان با آميودارون افزايش مي‌يابد. خطر برور آريتمي بطني در صورت مصرف همزمان داروهاي ضد افسردگي سه‌حلقه‌اي و فنوتازين‌ها با آميودارون‌ افزايش مي‌يابد. در صورت مصرف همزمان آميودارون با داروهاي مسدودكننده گيرنده بتا، ديلتيازم و وراپاميل، خطر بروز برادي كاردي، انسداد گره دهليزي بطني و ضعف عضله قلب افزايش مي‌يابد. غلظت پلاسمايي ديگوكسين در صورت مصرف همزمان با آميودارون افزايش مي‌يابد.

ممنوعیت‌ها:

این دارو در انسداد دهلیزی-بطنی درجه 2 یا 3 که از قبل وجود داشته است(بدون ضربان‌ساز مصنوعی)، حملات برادی کاردی که منجر به سنکوپ می‌شود(مگر این که از ضربان ساز مصنوعی برای کنترل آن استفاده نشود) و عیب عملکرد گره سینوسی (مگر این که توسط ضربان‌ساز مصنوعی کنترل نشود) و حساسیت شدید به دارو نباید مصرف شود.

دوزینگ:

خوراكي بزرگسالان: در آريتمي، مقدار حمله‌اي g/day 1/6-0/8 به مدت 3-2 دقيقه تا دستيابي به پاسخ درماني اوليه يا بروز عوارض جانبي مصرف مي‌شود. در صورت دستيابي به كنترل كافي و بروز عوارض جانبي شديد، مقدار دارو به mg/day 800-600 به مدت يك هفته و پس تا كمترين مقدار نگهدارنده مؤثر كاهش مي‌يابد. مقدار نگهدارنده تقريباً mg/day 400 است كه مي‌توان آن را بر حسب نياز افزايش يا كاهش داد. در درمان تاكي كاردي فوق بطني، مقدار حمله‌اي mg/day 400-200 است. كودكان: در درمان آريتمي بطني و آريتمي فوق بطني، مقدار حمله‌اي mg/kg/day10 براي 10 روز تا زمان دستيابي به پاسخ درمان اوليه يا بروز عوارض جانبي مصرف مي‌شود. مقدار نگهدارنده mg/kg/day 2/5 است. تزريقي: بزگسالان: در آريتمي(فيبريلاسيون بطني يا تاكي گاردي بطني غير پايدار از نظر هموديناميكي، طي 24 ساعت اول، مقدار مصرف به صورت زير مي‌باشد: انفوزيون سريع، 150 ميلي‌گرم طي 10 دقيقه اول، انفوزيون آهسته، 360 ميلي‌گرم طي شش ساعت بعد، انفوزيون نگهدارنده، 540ميلي‌گرم طي 18 ساعت بعد پس از 24 ساعت اول، سرعت انفوزيون نگهدارنده mg/min0/5 خواهد بود. ( با استفاده از غلظت mg/ml6-1 ). در صورت بروز حملات فيبريلاسيون بطني يا تاكي كاردي بطني ناپايدار، انفوزيون مقادير اضافي(150 ميلي‌گرم) ممكن است ضروري باشد كه بايد طي 10 دقيقه صورت گيرد. كودكان: سلامت و كارايي دارو در افراد كمتر از 18 سال تعيين نشده است.

نوع دارو:

Injection: 150 mg/3ml Scored Tablet: 200mg